Kilka słów o hucie "Irena" w Inowrocławiu

Huta „Irena” w Inowrocławiu została otwarta w 1924 r. (Wielkopolska Huta Szklana Franciszka Dźwikowskiego, T.Z.o.p. w Inowrocławiu). Świetnie prosperowała w latach międzywojennych (Fabryka Szkła w Inowrocławiu „Irena”, wł. Henryk Podkomorski). Po II wojnie światowej została odbudowana, a także zmodernizowana i rozbudowana.

Budową huty zajął się Franciszek Dźwikowski -  inowrocławski architekt. Na miejsce budowy zakładu wybrał odcinek przy linii kolejowej toruńskiej i bydgoskiej, przy dworcu. 

Od 1927 r. zakład przechodzi w ręce Henryka Podkomorskiego, dyrektora Wytwórni Win i Wódek Winkelhausena w Starogardzie Gdańskim. W tym czasie „Irena” otrzymuje koncesję na produkcję i sprzedaż „oryginalnych szkieł do zapraw”. W sierpniu 1939 r. zatrudnionych w zakładzie szkła Podkomorskiego jest 520 pracowników. W okresie okupacji huta popada w ruinę (Glashutten „Irena” Hohensalza). W 1935 r. zakład kupuje obiekt hutniczy.

Już po wojnie w 1945 r. huta („Irena” Fabryka Szkła pod Zarządem Państwowym) zostaje odbudowana, głównie dzięki inicjatywie pracowników. Prężnie działa dzięki nowym inwestycją i zaciągniętym kredytom inwestycyjnym. Uroczyste otwarcie odbyło się 17 września 1945 r.

W 1952 r. huta wzbogaciła się o nową halę produkcyjną i urządzenia pomocnicze oraz zestawiarnie surowców i halę odprężarek W 1957 r. wprowadzone zostają stoły taśmowe, służące do transportu obrabianych wyrobów. W roku 1961 huta (Huta Szkła Gospodarczego „Irena” w Inowrocławiu) zatrudnia artystę-plastyka Feliksa Nawrockiego. Szkło produkowane w zakładzie otrzymuje nowe fasony i zdobienia. W tym też roku zbudowane zostaje laboratorium i wzorowania.

W późniejszych latach projektowaniem szkła zajmowali się Wanda Manteuffel, Stefania Rybus i Wit Płażewski, Stefania Rybus-Kujawa. W ostatnim okresie działalności huty upiększaniem wyrobów zajmuje się Małgorzata Dajewska, profesor Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. 
W zakładzie potrzebny był wykształcony personel. Uruchomiono więc przyzakładową zasadniczą szkołę zawodową kształcącą w zawodzie zdobnik szkła.

W 1976 r. produkcja w hucie „Irena” zostaje wzbogacona o oddział wyrobu kryształów. Zakład rozwija się nadal, a wyroby szkła zdobywają rynek, również zagraniczny (głównie Związku Radzieckiego, Anglii, Kanady, Australii, Francji i Włoch). Wzrasta również liczba zatrudnionych w 1794 r. jest ich 958, a w 1987 r. - 2506 osób. 

W 1982 r.  otwarto sklep HSG „Irena” w Bydgoszczy, działał na Zbożowym Rynku,; drugi otwarto w Inowrocławiu przy ul. Solankowej.
W 1991 r. huta zostaje sprywatyzowana, powstaje Zarząd Spółki z prezesem. Produkcja zostaje zautomatyzowana, jakość szkła zostaje poprawiona. Rozbudowane zostają inne działy, między innymi dział marketingowy i kontroli jakości. Huta wchodzi na rynek dalekiego wschodu.
W 1992 r. akcje „Ireny” notowane są po raz pierwszy na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Rok później działy w zakładzie zostają skomputeryzowane.

W 2002 r. uruchomiono automat zdobniczy szlifujący kryształ o bardzo wysokiej jakości. Jeszcze w 2003 r. zakład został ponownie nagrodzony otrzymał: Złotą Statuetkę Lidera Polskiego Biznesu 2003 za osiągnięcia produkcyjne – jedna z najlepszych firm w Polsce. Wyroby Huty „Irena” do dziś cieszą oko wielu wielbicieli wyrobów szklanych. Można je obejrzeć w prywatnych zbiorach i muzeum. 

Od 1924 do 2004 r. hutą zarządzali: Franciszek Dźwikowski, Henryk Podkomorski, Bruno Grosser, Kurt Czulins, Henryk Podkomorski, Władyslaw Harenda, Franciszek Owczarek, Władysław Harenda, Roman Maresz, Danuta Biernacka, Bernard Michczyński, Zdzisław Gonera, Bolesław Felczak.

Oprac. B. Grabowski, źródła: D. Chadrysiak, Huta „Irena” 1924-2004, Inowrocław 2004; B. Kasińska, Piękno kryształu, Nowiny Inowrocławskie, R.6: 1987 nr 22; J. Szczutkowski, Od manufaktury do nowoczesności. ^0-lecie HSG „Irena’. Nowiny Inowrocławskie. R.3: 1984 nr 11, nr 27; H. Rochnowski, Przemysł Inowrocławia i jego okolic w latach 1946-1980. Ziemia Kujawska. T. 8, Inowrocław 1986.

[DAWNY]1537280767130[/DAWNY]