Przebieg powstania w Kruszwicy opisał w swoich wspomnieniach następująco: W 1914 r. powołano mnie na wojnę. Z I wojny światowej powróciłem ze Szczecina do Kruszwicy. Na terenie miasta Kruszwicy organizował się oddział Powstańców Wielkopolskich pod dowództwem por. Prusinowskiego, majora Majsnera, majora Molendy, por. Sołtysiaka, por. Nowaka.
Dowódców wraz z grupą Powstańców Wielkopolskich aresztował niemiecki sztab wojskowy w Kruszwicy. Oddział powstańców rozbroił niemieckich żołnierzy, którzy kwaterowali w szkole nr 2 oraz żołnierzy przebywających na ul. Poznańskiej. Wyznaczono posterunki powstańców na poczcie, którzy utrzymywali porządek w mieście.
W szeregi powstańców wielkopolskich wstąpiłem 02.01.1919 r. i brałem czynny udział w powstaniu z bronią w ręku - rozbrajając Niemców w Kruszwicy i okolicy oraz w Inowrocławiu.
Przysięgę powstańców wielkopolskich złożyłem w dniu 24.01.1919 r. na rynku w Kruszwicy. Oddział, w którym walczyłem był pod
dowództwem mjr Majsnera i por. Nowaka.
Powstańcy posłyszeli, że o godz. 24.00 przybędzie pociąg na dworzec z bronią w Kruszwicy. Oddział powstańców szybko się przygotował do jego rozbrojenia, lecz parowóz z jednym wagonem uciekł w kierunku Strzelna. Broń zdobyta została przewieziona na przechowanie do por. Prusinowskiego i na salę do p. Daleszyńskiego. Następnie została rozdana powstańcom, którzy zgłosili się walczyć. Tam na sali zgłaszało się wielu chętnych walczyć dalej z pruskimi żołnierzami.
Następnie pełniłem służbę przy komendzie jako żandarm polowy w Kruszwicy. Dnia 30.04.1919 r. wcielony zostałem do Wojska Polskiego i służbę pełniłem w Czarnkowie na froncie.
Po II wojnie światowej Wincenty Siarkowski zmuszony był mundur powstańczy spalić w piecu w obawie przed represjami ze strony stalinowskich władz. Z tego samego powodu przez długi czas ukrywał swoją powstańczą przeszłość.
Zmarł w grudniu 1976 roku. Jego grób znajduje się na kruszwickim cmentarzu przy parafii śś. Piotra i Pawła.
Artykuł powstał w oparciu o wspomnienia i pamiątki związane z Wincentym Siarkowskim, które zostały przekazane do Cyfrowego Archiwum Tradycji Lokalnej przez jego wnuka Karola Siarkowskiego.
[PORADA]
[ZT]14300[/ZT]
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz