Profesor Radosław Marzęcki: Młodzi mogą wnieść do polityki nową jakość. W 2023 roku mają ostatnią szansę

„Każde kolejne wybory oznaczają (niestety krótkotrwały) renesans zainteresowania postawami i decyzjami młodych wyborców. Przełomowy w tej kwestii okazał się rok 2007, kiedy na fali sukcesu kampanii społecznej: „Zmień kraj: idź na wybory” zaczęto publicznie mówić o kluczowej roli młodych obywateli w ostatecznych rozstrzygnięciach wyborczych. Niewielu komentatorów życia politycznego pamięta, że w tamtym czasie wyższą frekwencję odnotowano również we wszystkich pozostałych grupach wiekowych, a już cztery lata później jej wskaźnik wśród najmłodszych wyborców osiągnął o wiele niższy poziom z roku 2001. Ostatnie wybory prezydenckie – zarówno I, jak i II ich tura – ponownie stały się pretekstem do rozważań o przebudzeniu młodego pokolenia. Czy słusznie?” – Profesor Radosław Marzęcki pisze o znaczeniu politycznym i potencjale ludzi młodych.

W SKRÓCIE

Wiek nie decyduje, kiedy kończy się młodość. Kluczowe jest wejście w role, które wymagają samodzielności i odpowiedzialności.

Współcześnie w wielu aspektach życia młodzi stają się nauczycielami dorosłych, a dla starszych pokoleń translatorem nowych znaczeń.

Obecnie młodzi stanowią ok. 14-17% społeczeństwa. Na razie są istotnym elektoratem, ale trendy demograficzne wkrótce to zmienią.

Młodzi to najmniej spolaryzowana grupa. Jeśli są politycznie bierni, to przede wszystkim z powodu braku właściwej oferty.

Redukcja liczby kandydatów w II turze wyborów prezydenckich w sposób sztuczny wzmacnia obraz silnie spolaryzowanego społeczeństwa. Niektórzy politycy i publicyści zdążyli już jednak sformułować argumenty krytykujące wybory młodych. Ich treść i forma (wykluczanie lub chęć rozliczeń) stanowią kolejny dowód na to, że jedną z najpoważniejszych dysfunkcji polskiej demokracji jest problem elit z zaakceptowaniem różnorodności społeczeństwa.

Logika, w myśl której kto liczniejszy, ten silniejszy („przez pięć lat uczelnie wyprodukują kolejne setki tysięcy lemingów i będzie tylko gorzej” – tweet Stanisława Janeckiego), skutecznie uniemożliwia zawiązanie dialogu międzypokoleniowego, który jest niezbędny do tego, żeby skutecznie stawiać czoła wyzwaniom cywilizacyjnym. W praktyce okazuje się jednak, że młodzi stanowią najbardziej spluralizowaną (a przez to najmniej spolaryzowaną) grupę wyborców, których głosy w najmniejszym stopniu skoncentrowane są na PiS-ie i PO.

Paradoksalnie to partie i kandydaci, których wyniki wyborcze w dużej mierze zależały od wsparcia młodzieży, ponoszą szczególną odpowiedzialność za poczucie wyobcowania, które tak silnie towarzyszy wielu młodym wyborcom.

Przyglądając się bardziej systematycznie praktyce życia politycznego, można dojść do przekonania, że partie polityczne nie wykorzystują w pełni jakościowego potencjału młodych ludzi. Znane są natomiast przypadki instrumentalnego wykorzystywania ich ilościowego potencjału, tj. opierania swojej strategii wyborczej na składaniu obietnic, które nigdy nie doczekały się materializacji, chociażby w formie projektu ustawy, w zamian za jednorazowy akt głosowania.

Trafnym przykładem jest aktywność Ruchu Palikota przed i po wyborach parlamentarnych w roku 2011. Język, treść, jak i forma kampanii wyborczej (bardzo silnie zorientowane na młodych) zostały zarzucone w ciągu kilku miesięcy po wyborach, a lider ugrupowania, inicjując konflikt o przywództwo na lewicy, wielokrotnie dawał młodym wyborcom do zrozumienia, że główne priorytety akcentowane w kampanii nie będą już eksponowane w sferze publicznej (medialnej).

Partie polityczne nie potrafią nawiązywać trwalszej relacji z młodym obywatelem, która wykracza poza perspektywę jednej kadencji. Być może w ogóle nie są tym zainteresowane. W gruncie rzeczy nie chodzi bowiem o to, by po raz kolejny rytualnie zagonić młodych do głosowania, ale by wzbudzić w nich przekonanie, że głosowanie to współodpowiedzialność, ale i współsprawstwo. A to już poważniejsze wyzwanie rzucone niejednemu beneficjentowi młodzieżowego poparcia w lipcowych wyborach prezydenckich

Więcej  przeczytasz tutaj

[PORADA]

[ZT]13934[/ZT]

[ZT]13936[/ZT]

Autor: 

Radosław Marzęcki - Dr hab., prof. Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, politolog i socjolog, prowadzi badania nad kulturą polityczną oraz wzorami partycypacji politycznej młodzieży. W listopadzie 2020 roku, nakładem Wydawnictwa Naukowego Scholar, ukaże się jego książka pt. "Pierwsze pokolenia wolności"

[POGODA]1606308762477[/POGODA]