Uchwała o sprzedaży działki dla PTTK znów na sesji. Finał sprawy w sądzie?

Drodzy radni, jakoś nie mieliście oporu sprzedać hotelu sportowego, działki przy rynku, która stoi pusta, a kiedyś było tam małe targowisko i mieszkań komunalnych za bezcen. Tamtych nieruchości nie musieliście oddawać w imię prawa, a łatwo wam poszło podnosić ręce za uchwałami. Tutaj musicie, ale napinacze się, by nie było że to wy. Ale za waszej kadencji i będzie to zapamiętane. Jest wiele sposobów, by w majestacie prawa działka pod Mysią Wieżą pozostała w rękach gminy i nikt nie pójdzie w ej sprawie do sądu. Ale trzeba trochę chęci i pomyślunku. A tu widać tylko mnożenie etatów dyrektorskich i zatrudnianie kolejnych radców. Ale efektu dla gminy z tego nie ma. A dzisiejsza sesja to typowa dietetyczna, bo trzeba było jeszcze wyrwać kasę z budżetu, by radnym żyło się lepiej. Etos samorządowca szoruje po dnie. PiS miał rację chcąc zlikwidować samorządy, bo widział, że szkoła na to kasy, a decyzji i ak nie potrafią podejmować. Za trzy lata dowiemy się, że to już jest ostatnią kadencja samorządów. Niestety nie dorośliśmy do decydowania o swoich sprawach.

40 minut sesji i pieniądze a potem wakacje i za wakacje też dostają dietę sprawdźcie ile teraz robią komisji bo i po co jak i tak dieta leci a radny Sobecki tak jak i Frejliszek to tylko po publikę wszystko a niczego nie dokończyli przykład śmieci teraz PTTK chcą aby było na każdej sesji ich widać

Dawno, dawno temu, w malowniczej krainie nad jeziorem, stał sobie stary domek. Domek ten nie był zwyczajny – przez wiele lat mieszkała w nim Dobra Organizacja, która opiekowała się krainą, pokazywała dzieciom zamki, statki i ścieżki po lesie. Wszyscy w krainie wiedzieli, że Dobra Organizacja robi dużo dobrego, ale... nie wszyscy ją lubili.

Pewnego dnia zza siedmiu pagórków przywędrował Królewski List. A w nim – niespodzianka!
„Jeśli ktoś od dawna mieszka w domku na królewskiej ziemi i dobrze o niego dba – może go kupić!”

Dobra Organizacja bardzo się ucieszyła. Przyszła do Mędrców Krainy i grzecznie poprosiła:
– Czy możemy kupić domek? Przecież tak mówi Królewski List!

Ale mędrcy spojrzeli na siebie, pokiwali głowami i zaczęli szeptać:
– A może nie musimy im go sprzedać?
– A może nie lubimy, jak ktoś chce coś zgodnie z prawem?
– A może… niech najpierw przeproszą, że są tacy aktywni?

I tak zaczęła się Wielka Narada. Jedni mędrcy czytali list po cichu, inni głośno się sprzeczali, a jeszcze inni… patrzyli w okno. Na koniec jeden z nich powiedział:
– No cóż… To wszystko brzmi bardzo logicznie. Dlatego jesteśmy przeciw!

Dobra Organizacja nie mogła uwierzyć.
– Ale przecież prawo pozwala! – zawołali.
– Tak, tak – odparli mędrcy – ale my jesteśmy ponad bajkę. My jesteśmy… radą.

I tak domek, który zgodnie z listem miał zostać sprzedany, dalej stał tam, gdzie stał – tylko teraz już nie wiadomo było, kto jest jego prawdziwym panem. A dzieci, które przychodziły na wycieczki, zapytały kiedyś:
– Mamo, a dlaczego ten domek wygląda na smutny?
– Bo bajka o nim została przerwana w połowie – odpowiedziała mama. – I teraz czeka na sądową opowieść.

W całej sprawie warto przypomnieć, że PTTK jako długoletni użytkownik budynku działa zgodnie z obowiązującym prawem i ma pełne podstawy, by ubiegać się o wykup gruntu. Nowelizacja ustawy z 2024 roku nie pozostawia w tej kwestii dużej swobody jeśli spełnione są warunki ustawowe, gmina ma obowiązek procedować sprzedaż. Spór, który przybrał wymiar polityczny i wizerunkowy, nie powinien przesłaniać faktu, że prawo obowiązuje wszystkich także samorząd.

W obecnej sytuacji można odnieść wrażenie, że PTTK nie tyle stara się o wykup działki, ile walczy o prawo do dalszego istnienia. W świecie, gdzie wiele organizacji funkcjonuje jedynie formalnie, to właśnie ta, która rzeczywiście działa, organizuje wydarzenia i opiekuje się lokalnym dziedzictwem, spotyka się z oporem. Paradoksalnie, aktywność i zaangażowanie stają się powodem problemów – łatwiej akceptuje się milczących i biernych niż tych, którzy rzeczywiście coś robią.

Zamiast docenić lokalnego, znanego partnera z doświadczeniem, część środowiska publicznego zaczyna stawiać na abstrakcyjną koncepcję „nowego operatora”, który rzekomo zarządzi wszystkim lepiej. Nie wiadomo kto, nie wiadomo kiedy, ale już teraz buduje się wokół tej wizji poparcie. PTTK staje się przeszkodą nie dlatego, że działa źle, ale dlatego, że działa niezależnie.

Dodatkowo, organizacja nie milczy. Reaguje na publiczne wypowiedzi, prostuje nieścisłości, domaga się przeprosin. Taka postawa nie wszystkim odpowiada – łatwiej prowadzi się spór z kimś, kto nie broni swojego stanowiska. W efekcie nie roszczeniowość, a konsekwencja i jasna komunikacja stają się źródłem niechęci.

Zadziwiające jest również podejście do samych przepisów. Ustawa z 2024 roku jasno wskazuje, że w przypadku spełnienia konkretnych warunków działka powinna zostać sprzedana użytkownikowi wieczystemu. A jednak w lokalnej praktyce to „powinna” staje się przedmiotem lingwistycznych debat i prób interpretacji, które mijają się z intencją ustawodawcy.

Część argumentacji skupia się na tym, że PTTK „źle się kojarzy” i „sprzedaż obciąża wizerunkowo”. Pojawia się pytanie: czy to rzeczywisty problem, czy jedynie pretekst? Wizerunek może być wykreowany, a niechęć – wygodna, jeśli potrzebne jest usprawiedliwienie odmowy sprzedaży działki.

Można też dostrzec głębszy wymiar tej sytuacji. PTTK, jako niezależny zarządca, może być ostatnią przeszkodą w budowie pełnej centralizacji zarządzania atrakcjami w Kruszwicy. Nie chodzi więc tylko o jedną działkę, lecz o model zarządzania – niezależny i społeczny kontra scentralizowany i kontrolowany.

Ostatecznie, decyzja o odmowie sprzedaży skutkuje skierowaniem sprawy do sądu. Zamiast postąpić zgodnie z przepisami, samorząd decyduje się na kosztowną i długotrwałą batalię sądową, której finał – zgodnie z obowiązującym prawem – wydaje się przesądzony. PTTK musi więc nie tylko bronić swojej racji, ale też ponosić koszty walki o coś, co już zostało zapisane w ustawie. I dużo jest prawdy w ostatnim zdaniu tego artykułu, że ktoś powinien być mądrzejszy i zagłosować za sprzedażą tego kawałka ziemi (panowie Budner i Michalak mieli tę klasę) ale część ludzi obawia się utraty wizerunku a ktoś, inny, no przyznajmy to szczerze bardzo na tym korzysta.

Pan Dariusz Zdziarski ma rację wielki szacunek dla niego. Niech każdy da opinię na temat czy jest potrzebny PTTK czy nie ale moim zdaniem jest bo jednak jest duże zaangażowanie rowerzystów i coś cię dzieje w kruszwicy naprawdę Pan Dariusz Zdziarski ma dobre słowo jak zawsze popieram go .

Pan Dariusz Zdziarski szacunek dla ciebie masz dobre słowo i jestem za wszystkim walczysz o wszystko jak i o szkoły tak i o różne inwestycje naprawdę szacunek.

Pan Dariusz Zdziarski na burmistrza kruszwicy naprawdę nie pozwoli nigdy żeby szkoły lub inne inwestycje były zamykanie naprawdę szacunek dla niego bo to jest człowiek na którym można zawsze polegać .

Kto poniesie koszty sądowe? Gmina czy pan radny?
I tak sobie myślę, że będzie to najgorszy sezon radnych: pokrzyczeli, kasę wzięli i nic nie zrobili.
No i jak się macie wyborcy?

Z czyjego portfela pójdzie ewentualny koszt za (pewną) przegraną w sądzie? Burmistrza? Radnych? Nie. Podatników. Wtajemniczeni wiedzą komu zależy na pozbyciu się PTTK. To człowiek mały, mściwy i wszystko musi być pod jego osobistą kontrolą. Wszędzie widzi spisek, układ i bardziej interesuje go dryfowanie w otoczeniu swoich potakiwaczy niż rozwój Kruszwicy.

Uważam, że jest to zły pomysł, aby pieczę nad Mysią Wieżą i Rusałką miała sprawować Komunalka. Segmentem turystycznym w Kruszwicy powinna się zajmować organizacja, która została do tego powołana. Potrzeby turystów, a potrzeby mieszkańców to dwie zupełne inne sprawy. Obsługa ruchu turystycznego to naprawdę trudny kawałek chleba i zostawmy to PTTK. Komunalka niech zajmuje się potrzebami mieszkańców i ich rekreacją. Uważam jednak, że należy zmienić już przestarzałe struktury PTTK. Potrzeba jest świeża głowa i młoda krew, aby obudzić turystykę w Kruszwicy.

Uważam, że miejscami związanymi z turystyką Kruszwicy podobnie jak w innych miastach powinny zarządzać jednostki do tego powołane no tak jak . OSiR w Inowrocław . W innych miastach odpowiedzialne są np Komunalki
Z całą sympatią do PTTK uważam że powinny wreszcie zostać uporządkowane te relacje