Dorota Pronobis: Głos w dyskusji w sprawie zamknięcia szkół. Casus Bachorce

Komentarz: Chciałabym się z Państwem podzielić doświadczeniem z procesu zamykania szkoły w Bachorcach, w którym także współuczestniczyłam. Pamiętam, jak społeczność Bachorc przyjęła wiadomość o planach zamknięcia tej szkoły. Jak to możliwe?

Zamknięcie szkoły o ponad 100-letniej historii? Tylu absolwentów ją ukończyło! Tyle publicznych pieniędzy zostało wydatkowych na jej remont i rozbudowę, łącznie z powstaniem pełnowymiarowej sali sportowej i pięknej biblioteki. Pełna kadra nauczycielska! Jedyny ośrodek kultury w Bachorcach, bez kościoła, bez dobrze funkcjonującej świetlicy wiejskiej!

[CGK]344[/CGK]

Oczywiście, mieszkańcy nie chcieli pogodzić się z tą decyzją. Napisali petycję do ówczesnych władz, którą odczytali podczas sesji Rady Miejskiej. Potem nadszedł czas analiz, ile dzieci mieszka, jakie są prognozy na przyszłość, jakie są koszty utrzymania szkoły – ogrzania, oświetlenia, opłacenia nauczycieli. Zastanowienie, na co można byłoby budynek szkolny wykorzystać.

Zadeklarowałam możliwość stworzenia siedziby Nadgoplańskiego Uniwersytetu Ludowego, ówczesny burmistrz Kruszwicy wyraził na to zgodę. Mieszkańcy mieli też swoje pomysły na powołanie domu seniora czy ośrodka dla młodzieży. I… na dyskusjach rodzinnych oraz sąsiedzkich się skończyło. Szkoła została zamknięta – już bez protestów, bez energii społecznej, bez zaangażowania i chęci oraz pomysłów na rozwiązanie problemu, jak wykorzystać budynek, aby przynosił korzyści lokalnej społeczności.

Czy taki scenariusz powtórzy się również w Polanowicach czy Rusinowie?

Dorota Pronobis

[ZT]37217[/ZT]

[ZT]37212[/ZT]

[ZT]37211[/ZT]