Rymkiewicz Od początku lat 80. związany z opozycją. W 1985 r. został zwolniony z PAN po wydaniu w drugim obiegu książki Rozmowy polskie latem 1983, przywrócony do pracy w 1989 r[ Jego pierwszy tomik wierszy został wydany w 1957 roku. Wielokrotnie nagradzany, znany również z obszaru eseistyki historycznej. W zbiorach esejów poświęconych historii literatury skupia się przede wszystkim na okresie polskiego romantyzmu oraz okolicznościach i szerszym tle życia i twórczości romantyków (Aleksander Fredro jest w złym humorze, Juliusz Słowacki pyta o godzinę).
- Jarosław Marek Rymkiewicz odrzucił najpierw PRL, potem inną utopię – III RP - przypomina portal Do Rzeczy.
Poeta zetknął się m.in. z niemiecką okupacją, potem doświadczył socjalistycznego systemu.
- Zagrożenie polskiej „polis” żarłocznym imperializmem sąsiadów, pokusa zdrady, wreszcie władcy, którzy gnębią polską wolność – i bunt przeciw nim, i odważna praca mysich zębów polskości? To nie są sprawy nowe. Od kiedy stały się sprawami Rymkiewicza, syna Władysława Szulca i Hanny Tuhan-Baranowskiej – to chyba nie jest mądre pytanie - pisze Andrzej Nowak na łamach Do Rzeczy.
Poezja Rymkiewicza odwołuje się klasycznych ideałów piękna, jednak poeta chętniej sięga po formy i wątki barokowe niż antyczne – fascynuje go śmierć, przejawy przemijania w kulturze i biologiczny proces rozkładu ciała. Dążeniem poety jest ująć uczucia w zdyscyplinowana formę wiersza, zrozumiałą dla innych ludzi, a więc odwołującą się do tego, co zbiorowe, znane, wspólne.
Nie bez powodu wspomina się tutaj owe "mysie zęby". Poeta w 2014 roku wydał tom wierszy „Koniec lata w zdziczałym ogrodzie”. W tomiku pojawia się wiersz wprost nawiązujący do Kruszwicy. Porównuje króla Popiela do Jaruzelskiego, które ciało mielą myszy. Data umieszczona pod wierszem nie jest przypadkowa. Utwór został napisany 30 maja 2014 roku w dniu pogrzebu zmarłego generała (z jednej strony uroczystościom towarzyszyła honorowa salwa, z drugiej gwizdy i buczenie").
Pogrzeb generała Jaruzelskiego
(Oktostych z dodanym dystychem)
Generał Jaruzelski siedzi w Mysiej Wieży
I słucha – zegar zgrzyta i zaraz uderzy
Nad Gopłem stoją czarne zakrwawione chmury
Krew płynie z góry na dół i z dołu do góry
Krwią jej zaschłym powrozem świat jest powiązany
Krew spływa strumykami ze spróchniałej ściany
Krew jest wszędzie Krew kapie na polskie sztandary
Na koronę Popiela i na okulary
Już świta Nad Kruszwicą mgły poranne wstają
A tam w drzwiach jeszcze mysie zęby się ruszają
30 maja 2014
Wiersze, jak i eseje Rymkiewicz często można czytać ze współczesnym politycznym kluczem. Widać to choćby w eseju "Tylko Beatrycze" gdzie ścierają się dwie konkurencyjne wizje Polski, "realna krajowa, konstytuująca się wokół Władysława Łokietka, oraz fantazmatyczna, wokół polskiej i czeskiej królowej-wdowy Ryksy Elżbiety (córki Przemysła II), mogą reprezentować dylemat autora – jako były attaché kulturalny w Meksyku z ramienia rządu emigracyjnego chyba rozważał już wtedy powrót do kraju (pierwsza krótka podróż miała miejsce rok po wydaniu powieści, ostateczne przenosiny – pięć lat po), a więc, z perspektywy ortodoksyjnych emigrantów – zdradę".
- Pogardzany w powieści Władysław „Łokieć” reprezentowałby wtedy po prostu Władysława Gomułkę, w imieniu Ryksy-Reiczki pobrzmiewałyby zaś być może nazwiska Władysława Raczkiewicza i Edwarda Raczyńskiego jako przywódców emigracji. Onomastyczną układankę dopełniałby główny rozmówca powieściowego Stanisława, papież Jan XXII, jako odpowiednik współczesnego Jana XXIII. Rymkiewicz explicite proponuje takie łączenie figur historycznych poprzez stulecia w wierszu Pogrzeb generała Jaruzelskiego z Końca lata w zdziczałym ogrodzie, łącząc obraz dyktatora z legendą o Popielu w Mysiej Wieży - pisze dla portalu magazynwizje.pl Jan Potkański.
[ZT]19080[/ZT]
[ZT]19073[/ZT]
[ZT]19072[/ZT]
0
0
0
0
0
0
2 0
Myślałem, że na zdjęciu po lewej jest Dario.