Obraz został wykonany techniką olejną na płótnie. Jego wymiary to 43,5 cm wysokości i 66,5 cm szerokości (z ramą: 56 × 79 × 4,5 cm). Przedstawia widok jednej z najstarszych miejscowości historycznych Polski – Kruszwicy – znanej z powiązań z legendą o Popielu oraz ważnej roli w początkach państwowości polskiej.
Autorem dzieła jest Władysław Heliodor Gumiński (1822–1898) – polski malarz, litograf i konserwator malarstwa. Urodzony w Warszawie, kształcił się w pracowniach Jana Feliksa Piwarskiego i Aleksandra Kokulara, a następnie kontynuował naukę w Wiedniu.
Odbył również podróże artystyczne do Włoch, Francji, Szwajcarii i Niemiec. Po powrocie do Warszawy założył własną pracownię konserwacji malarstwa. W latach 1860–1887 wystawiał swoje prace w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych.
Gumiński był jednym z pionierów malarstwa plenerowego w Polsce. Zajmował się także dydaktyką, ucząc rysunku w szkołach warszawskich. Zmarł w 1898 roku, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Co zobaczymy na obrazie?
Wytrawne oko zobaczy przynajmniej kilka szczegółów, które Gumiński umieścił w swoim obrazie. Dzieło prezentuje widok Kruszwicy w XIX wieku - wyraźnie widać, że obecny Półwysep Rzępowski ma nieco inną strukturę - od wzgórza zamkowego widzimy bowiem wyspę, a nie półwysep. Dostrzeżemy również wiatrak w starej części miasta oraz wieżę kruszwickiej kolegiaty.
Dzieło „Widok z Kruszwicy” należy obecnie do domeny publicznej i jest klasyfikowane jako element dziedzictwa kulturowego. Posiada numer inwentarzowy MNK II-a-460.
[ZT]41547[/ZT]
[ZT]41541[/ZT]
[ZT]41542[/ZT]
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz