Już w starożytności Galen mocno eksponował, że „zajęcie jest najlepszym naturalnym lekarzem i podstawą szczęścia człowieka”. To wskazanie od wieków nie traci na aktualności. Stosowane formy terapii zajęciowej wspomagają powrót i funkcjonowanie jednostek z niepełnosprawnościami w otoczeniu, poprzez ich usprawnianie w płaszczyznach: somatyczno-fizjologicznej, psychiczno-intelektualnej, duchowej i społecznej.