Dzietność w Polsce na historycznym minimum. Analiza „Kartografii Ekstremalnej”

Jak wynika z analizy opublikowanej przez Kartografię Ekstremalną, w 2024 roku współczynnik dzietności w Polsce spadł do rekordowo niskiego poziomu 1,0989 dziecka na kobietę. Jest to najniższa wartość od momentu prowadzenia porównywalnych statystyk demograficznych.

Autorzy opracowania wskazują, że przy takim poziomie dzietności każde kolejne pokolenie będzie blisko o połowę mniej liczne od poprzedniego. W ujęciu obrazowym oznacza to, że grupa 100 współczesnych Polek i Polaków miałaby statystycznie około 50 dzieci oraz zaledwie 25 wnuków. Zdaniem twórców analizy jest to poziom, którego żadne państwo nie jest w stanie długofalowo utrzymać, nawet przy założeniu stałego, wysokiego napływu imigrantów.

Według „Kartografii Ekstremalnej” skutki tak głębokiej depopulacji będą w kolejnych dekadach coraz wyraźniej widoczne. W perspektywie około 50 lat prognozowane jest stopniowe wygaszanie wielu obszarów życia społecznego i gospodarczego. Dotyczyć to ma m.in. zamykania szkół i przedszkoli, ograniczania sieci handlowej i usługowej, zmniejszania dostępności opieki zdrowotnej, a także rezygnacji z części inwestycji infrastrukturalnych. Wraz ze spadkiem liczby mieszkańców może rosnąć liczba opuszczonych budynków, a w dalszej kolejności także całych osiedli i miast.

Analiza podkreśla jednocześnie, że tempo wyludniania nie jest równomierne w skali kraju. Najszybsza depopulacja prognozowana jest m.in. w Sudetach, na Zamojszczyźnie, Pomorzu Środkowym oraz w Zagłębiu Dąbrowskim. Zwrócono również uwagę na znaczne różnice pomiędzy sąsiadującymi ze sobą jednostkami administracyjnymi. Przykładowo, Sopot odnotował najniższy w Polsce współczynnik dzietności – 0,57 dziecka na kobietę. Dla porównania, położony w bezpośrednim sąsiedztwie powiat kartuski osiągnął wskaźnik 1,67, zbliżony do poziomów notowanych w krajach Europy Zachodniej i Ameryki Północnej.

Zdaniem autorów „Kartografii Ekstremalnej” przedstawione dane pokazują skalę i złożoność wyzwań demograficznych, przed którymi stoi Polska, oraz konieczność uwzględniania silnego zróżnicowania regionalnego w analizach i prognozach ludnościowych.

O zapaści także w "Życiu Kruszwicy"

O problemach demograficznych m.in. Gminy Kruszwica można było przeczytać w numerze 1 "Życia Kruszwicy".

W ostatnich latach gmina systematycznie traci mieszkańców. Spada liczba urodzeń, rośnie liczba zgonów, a ujemne saldo migracji dodatkowo pogłębia depopulację. Zmienia się również struktura wiekowa - ubywa dzieci i osób w wieku produkcyjnym, przybywa mieszkańców w wieku poprodukcyjnym. Te zmiany już dziś odbijają się na funkcjonowaniu szkół i przedszkoli, a w szkołach średnich pojawiają się problemy z naborem. Liczba mieszkańców systematycznie spada – z ok. 19,2 tys. w 2019 r. do 17,6 tys. w 2024 r. (ubyło ponad 1,6 tys. osób).

Jeśli obecne trendy się utrzymają, w 2050 roku Kruszwica może liczyć znacznie mniej mieszkańców niż dziś - nawet o kilka tysięcy mniej. Oznacza to realne konsekwencje dla finansów gminy, rynku pracy, systemu oświaty i infrastruktury społecznej.

[ZT]48679[/ZT]

[ZT]48671[/ZT]