Piękny gest żeglarzy: Regaty imienia Piotra Pawlaka oraz tabliczka upamiętniająca

Hej, żeglujże Żeglarzu biało-pomarańczową łódką po morzu wspomnień...

Nie przesadzajcie, bo to jest niesmaczne i wcale nieśmieszne.

Pamięć ulotna bywa niestety. Z niejednego miejsca przepędzano Pelikana ze swoja żaglówką. Wszędzie każdemu zawadzał a teraz pomnik będą mu stawiać i ulicę jego imieniem mianować. Wstydźcie się a Piotr na was patrzy z góry i nie koniecznie z nieba.

Na początku nie znałem go osobiście. Wiedziałem, że to Pelikan i wiedziałem co robi, jak żyje. Moi kledzy mówili mi o nim, że kiedyś był normalny, a teraz to trochę zdziwaczał, że to, że tamto, różne takie... Kiedyś,przypadkowo go spotkałem,a byłem z kolegą, który go znał. Przywitaliśmy się, ja się nie przedstawiłem, chwilę porozmawialiśmy ,mówił, że jedzie po jakieś drewno, bo coś tam będzie dla kogoś rzeźbił. Później mijałem go na drodze, ja w samochodzie , on na rowerze. Zdarzało sie to dosyć często, za każdym razem kiwał mi ręką na powitanie, jak dobremu staremu znajomemu. Zawsze byłem mile zaskoczony i zdziwiony, w sumie prawie go nie znałem, raz tylko wtedy z kolegą było cześć,ćześć i to wszystko. Później jeszcze dwa razy rozmawiałem z nim twarzą w twarz. Za każdym razem, to on zatrzymywał się rowerem ,gdy ja stałem na rowie przy swoim polu. Cześć ,cześć,c o robisz, parę słów o pogodzie i o tym, co on będzie robił w następnym dniu. Zawsze byłem trochę zdziwiony ,że zachowuje się jakby mnie znał od 20 lat. Poźniej ,przez kilka lat zawsze mi kiwał na przywitanie jadąc rowerem, a ja w samochodzie. W tym czasie zmieniłem dwa razy samochód, a on zawsze mi kiwał. Już nigdy się nie dowiem, czy on wogóle mnie znał z nazwiska i imienia i dlaczego po jednym ,krótkim przypadkowym spotkaniu, zostałem jego kolegą, a on moim.

Kruszwica bez Pelikana, to już nie ta sama Kruszwica. To jak Kruszwica bez Gracjana☺️

Od 20 lat się szykowałem,żeby pójść do niego, bo chciałem mieć rzeźbę spod jego dłuta.
Wiem , że nie żądał wiele za swoje dzieła. W tym roku na jesień, nawet miałem już kawał lipy przygotowane.
Myślałem, że może wyrzeźbi mi rycerza w zbroi, naturalnej wielkości.
Ja dwadzieścia lat zabierałem się do tego i w tym roku, gdy wreszcie byłem prawie gotowy, to Ktoś ważniejszy ode mnie, zaplanował dla Pelikana zupełnie inną pracę, nie w Kruszwicy i nie za symboliczne pieniądze...

Pelikan jedyny w swoim rodzaju choć kilka podróbek jest z miasta pomietkojom porecujom ale Pelikan nie poprawiom