123 lata temu na świat przyszedł międzywojenny Burmistrz Kruszwicy

Stanisław Borowiak urodził się 30 października 1898 roku w Rzadkwinie koło Strzelna, jako syn Wojciecha i Konstancji. Do szkoły uczęszczał w Strzelnie. Służył w Armii Hallera we Francji i w Polsce.

W 1922 roku pracował jako urzędnik miejski w Kruszwicy, a od 1925 roku jako burmistrz. Piastował funkcję: Przewodniczącego Towarzystwa Upiększania Miasta, Prezesa Związku Obrony Kresów Zachodnich, Zastępcy Prezesa Bractwa Kurkowego,  Zastępcy Prezesa Związku Hallerczyków, a także Prezesa honorowego OSP.

W listopadzie 1925 roku został wybrany na burmistrza. Choć urodzony w Rzadkwinie koło Strzelna, Stanisław Borowiak szybko zyskał sympatię kruszwiczan pracując w naszym mieście od 1923 roku jako kasjer miejski. Wcześniej otrzymał powołanie do wojska niemieckiego, następnie dostał się do niewoli amerykańskiej. Podjął się ochotniczej służby w Armii Hallera we Francji i w Polsce, a później pracował w Komisji Gospodarczej 59 Pułku jako podoficer rachunkowy. Wybrany drogą konkursu na stanowisko burmistrza przez Radę Miejską został zaprzysiężony na 12-letnią kadencję.

W 1926 roku został przyjęty w poczet członków Stowarzyszenia Burmistrzów Województwa Poznańskiego, a następnie jako delegat na Walne Zgromadzenie. W tak długiej kadencji burmistrzowi Borowiakowi udało się wybudować Dom Starców, założyć Stację Opieki nad Matką i Dzieckiem, rozwiązać trudne zadania komunalne, budować ulicę, przeprowadzać remonty, rozbudować zakłady przemysłowe, zadbać o rozwój handlu i usług, zarządził budowę Wieży Ciśnień. Swoją ciężką pracą doprowadził także do budowy domów dla rodzin robotniczych oraz barak dla bezrobotnych, których spotkała eksmisja. Bez wątpienia jego najważniejszym osiągnięciem była budowa wodociągów w Kruszwicy.

Oprócz pracy zawodowej Stanisław Borowiak pełnił liczne funkcję społeczne. Za swoje liczne zasługi zawodowe i osiągnięcia społeczne został nagrodzony Brązowym Krzyżem Zasługi. Odznaczenie odebrał od Prezesa Rady Ministrów Sławoja Składkowskiego. Mimo, że 31 grudnia 1937 mijała jego kadencja została ona ostatecznie przedłużona na kolejne 5 lat. Sprawowanie władzy przerwała wojna, a sam zasłużony dla Kruszwicy burmistrz przeniósł się do Opola Lubelskiego, z którego powrócił dopiero po wojnie. Zamieszkał w rodzinnym pałacu we Wróblach gdzie zmarł w 1962 roku.

[ZT]18034[/ZT]

[ZT]18017[/ZT]