Znaczna część Półwyspu Rzępowskiego była niegdyś pod wodą. Potwierdzają to odnalezione szczątki zwierząt

Dla zainteresowanych zmianami jakie zachodziły przez wieki na terenie Kruszwicy ciekawostką będzie fakt, że znaczna część Półwyspu Rzępowskiego niegdyś znajdowała się pod wodą. Do takich wniosków można było dojść dzięki badaniom archeologicznym z lat 1959-1960 oraz 1961-1962. 

W latach 60. XX wieku przeprowadzono w Kruszwicy szereg badań archeologicznych, które pozwalały ustalić dawny wygląd osady kruszwickiej oraz przynosiły szereg informacji o tym w jaki sposób kształtował się znany nam dziś krajobraz.

Sporo informacji uzyskano z próbek dostarczonych do Pracowni Paleobotanicznej IHKM PAN w Poznaniu z wykopalisk prowadzonych przez ekspedycję Pracowni Archeologicznej w Kruszwicy Zakładu Archeologii Wielkopolski i Pomorza. Obok materiałów botanicznych odnaleziono też szczątki zwierzęce.

Stanowiska archeologiczne na terenie Kruszwicy

Łącznie było to 59 próbek, które pochodziły z dwóch stanowisk (2 i 4). Próbki zostały wydobyte ze stanowiska nr 2 w latach 1959-1960 oraz ze stanowiska nr 4 w latach 1961-1962. 

Szczególną uwagę zwróciły uwagę  materiały ze stanowiska nr 4, a dokładnie skorupki mięczaków. Okazały się one bardzo istotne podczas badań.

- W zbadanym materiale stwierdziłem następujące gatunki: ze ślimaków (Gastropoda) - żyworodka (Viviparus), zawójka (Valvata), błotniarka pospolita (Galba palustris Mull) i jej forma ekologiczna (Galba palustris f. corvus Gmel.), zatoczek rogowy, zatoczek pospolity z małży - skójka, i groszkówka - czytamy w pracy Andrzeja Dzięczkowskiego.

Jakie wnioski przyniosły tego znaleziska? Badania potwierdziły, że powyższy skład gatunkowy mięczaków sugerował iż miejsca, skąd pobrano próbki, były niegdyś przybrzeżną strefą słodkowodnego zbiornika wody stojącej. 

Taka strefa zwana także litoralem to obszar zbiornika wodnego, który przylega bezpośrednio do brzegu czy też lądy. Charakteryzuje się najlepszymi warunkami życia w wodach (dużo światła, tlenu, mniejsze zasolenie, urozmaicona rzeźba dna). Najbardziej podatna jest na niestałość czynników środowiskowych, przede wszystkim na dobową i sezonową zmienność oświetlenia i temperatury, zlodzenie, w tej strefie powstaje największa ilość materii organicznej i zalega największa ilość detrytusu, przez co podlega największym wahaniom stężenia tlenu.

W dostarczonych materiałach jak wspomina Andrzej Dzięczkowski znalazły się także skamieniałości z ubiegłych epok geologicznych. Wśród nich rostrum belemnita i skamieniałe skorupki ramienionogów oraz mięczak śródziemnomorski.

[DAWNY]1621182378094[/DAWNY]

Belemnity

[ZT]16160[/ZT]

Zatoczek rogowy

[ZT]13945[/ZT]

Unio, skójka

[ZT]13731[/ZT]

Zatoczek pospolity

[ZT]5832[/ZT]

Pisidium, groszkówka

[ZT]12300[/ZT]

Żyworodka rzeczna (Viviparus viviparus)

[ZT]3981[/ZT]

Ramienionóg Brachiopoda

[ZT]6372[/ZT]

Błotniarka pospolita

[ZT]13639[/ZT]

źródło: SZCZĄTKI ZWIERZĘCE Z WYKOPALISK ARCHEOLOGICZNYCH W KRUSZWICY, POW. INOWROCŁAW, Z LAT 1959—1962

[ZT]16137[/ZT]

[ZT]14432[/ZT]

[ZT]16130[/ZT]