Tadeusz Gawrysiak: Mój Drogi Samorządzie?

Ośmielam się do Ciebie skreślić tych parę zdań bowiem ostatnio na portalu MojaKruszwica.pl rozgorzała wielka dyskusja na temat zarobków w naszym samorządzie. Temat jest bardzo gorący o czym świadczy niespotykana ilość komentarzy na portalu. Dlatego i ja pozwoliłem sobie wtrącić swoje trzy grosze i przedstawić własne zdanie na ten temat.

Uważam, że osoby stojące na czele samorządu powinny dobrze zarabiać szczególnie: burmistrz, skarbnik, sekretarz dyrektorzy jednostek wydzielonych wydzielonych takich jak MOPS, Centrum Ziemowit, czy zarządzający oświatą. Ale moim zdaniem muszą spełniać określone warunki:                    

• posiadać właściwe do stanowiska kompetencje, albo bardzo szybko się douczyć, nie wystarczą rekomendacje partyjne, rodzinne czy zwykłe kolesiostwo popularnie zwane sitwą,
• do tego mieć sporo doświadczenia życiowego i wykazywać się pracowitością,
• powinni mieć wpojone określone zasady moralne w obecnych czasach z tym jest coraz gorzej,
• praca ich powinna przynosić realne i mierzalne korzyści mieszkańcom, 
• dobrze by było gdyby mieli odpowiedni charakter tj. to co nazywa się charyzmą.

Najogólniej rzecz biorąc powinien być dobrym fachowcem bo jak wiemy często  osoba chociaż posiada formalne wykształcenie nie zawsze jest dobrym menadżerem, lekarzem czy prawnikiem przykłady można mnożyć. 

Państwo sami muszą zdecydować, czy nasi włodarze spełniają powyższe kryteria jeśli tak to powinni dobrze zarabiać, jeśli nie to jest to sytuacja wysoce niestosowna. Ale włodarz Kruszwicy  na pewno nie może zarabiać tyle co minister lub prezydent dużego miasta. Pieniądze na wynagrodzenia nie są jak manna z nieba, ale czasami z ciężko płaconych podatków przez naszych mieszkańców, dlatego mają prawo oczekiwać że gmina będzie dobrze zarządzana. Jeżeli zarządzanie w Kruszwicy  jest na takim poziomie jak podaje Rzeczpospolita to takie zarobki są co najmniej nieprzyzwoite. Mieszkańcy szybko mogą dojść do przekonania, że polityka jest jedynym zawodem w którym im mniej umiesz tym więcej zarabiasz.

Dla przykładu podam jaki standard etyczny obowiązywał na początku funkcjonowania naszego samorządu. Weszła wtedy ustawa która umożliwiała przekazanie Państwowego Przedsiębiorstwa Komunalnego na majątek samorządu tzw. komunalizacja. Trzeba było wybrać przyszłą formę organizacyjną Przedsiębiorstwa Komun. Albo przekształcić w jednostkę budżetową, albo w spółkę z oo.  podlegającą rygorom nowego wtedy kodeksu handlowego. Myśmy zdecydowali Uchwałą Rady Miasta aby przedsiębiorstwo miało  nowoczesną formę  na owe czasy formę spółki, trzeba wtedy było wybrać zarząd i radę nadzorczą spółki. Zarząd miasta którego byłem przewodniczącym obawiał się, że proces przekształcenia może wymknąć się spod kontroli samorządu, sektor prywatny miał wtedy duży apetyt aby się uwłaszczyć na tym majątku oczywiście za tanie pieniądze. Konsekwencje dla mieszkańców takiego uwłaszczenia dla mieszkańców mogłyby być bardzo poważne np. w postaci wysokich cen za wodę, ciepło, czynszów w lokalach komunalnych itp. Patrząc obecnie na ceny śmieci i innych mediów nie wiem, czy samorząd właściwie dba o dobro mieszkańców.

Dlatego Rada Miasta wybrała cztery osoby do Rady Nadzorczej tj. ówczesnego jej przewodniczącego dwóch radnych oraz mnie. Na pierwszym posiedzeniu Rady Nadzorczej na jej przewodniczącego wybrano mnie na  trzy lata, wystąpił wtedy problem jej wynagrodzenia. Wtedy jasno postawiłem na posiedzeniu wniosek, że my za ten cały okres nie bierzemy ani złotówki a jesteśmy tu po to, aby dopilnować przekształcenia. Wniosek został przegłosowany jednomyślnie, jeszcze w Kruszwicy mieszkają te osoby, można to łatwo sprawdzić.

Mam wobec tego pytanie do zastępcy włodarza, czy on zachowuje podobny standard i nie bierze wynagrodzenia w Radach Nadzorczych bodajże dwóch spółek?

Inny przykład, że samorząd w tamtym czasie jak mógł tak dbał o swoich mieszkańców jest sprawa bezrobocia. Wtedy w powiecie, a także w naszej gminie było22 % bezrobocie do tego nie było prawie żadnej możliwości wyjazdu za pracą do krajów Unii. W tym czasie państwo przeznaczało duże środki na roboty publiczne, zasiłki w celu łagodzenia skutków bezrobocia. Samorząd wtedy pozyskiwał środki finansowe na te cele z Pow. Urzędu Pracy sama Kruszwica otrzymywała prawie 50 % wszystkich środków na roboty interwencyjne i publiczne jakim dysponował powiat na ten cel.

Pragnę zaznaczyć, że w powiecie było wtedy siedem gmin, ze swej strony nasz samorząd  dokładał około 750 tys. zł razem dawało to kwotę 1,5 ml, dzisiaj byłoby to około 3 ml. W okresie wiosenno – jesiennym około 650 było zatrudnionych w robotach publicznych, przy tak masowym zatrudnieniu miały one trochę charakter zasiłku finansowego.

W tym okresie powołałem świetnie się spisującą brygadę remontowo – budowlaną, duże zasługi w tym zakresie położył jej kierownik p.Jędraszka. To dzięki niej wykonano bardzo wiele remontów w szkołach, przedszkolach, lokalach komunalnych co znacznie  obniżyło koszty funkcjonowania gminy. Obecnie ma ona charakter raczej dogorywający. Dzięki tak masowemu prowadzeniu robót publicznych wielu ludzi wypracowało sobie odpowiedni staż pracy, aby potem przejść na  emeryturę.

Może podam jeszcze jeden ciekawy przykład z życia ówczesnego samorządu, na licznym zebraniu wiejskim w Grodztwie pewien były radny Rady Miasta postanowił błysnąć przed swoimi wyborcami płomienną słowną tyradą na temat jakim drogim jestem burmistrzem i zaczął wyliczać szczegółowo moje wynagrodzenie. W odpowiedzi na poczekaniu szybko przeliczyłem moje wynagrodzenie w stosunku do mojego czasu pracy, a bardzo często było to do późnych godzin wieczornych, były to nie tylko sesje, komisje, ale też zebrania, spotkania  ze sportowcami, PCK,  które raczej odbywały się w godzinach popołudniowych. Bardzo często wracałem w późnych godzinach wieczornych z Warszawy bo np. ciągle trzeba coś trzeba było załatwiać w ministerstwach czy w NFOŚ albo z Torunia z Urzędu Marsz. bo trzeba było przypilnować dla Kruszwicy projekty inwestycyjne finansowane w dużej mierze przez  środki unijne.

Potem wziąłem dietę radnego i podzieliłem przez godzinny czas jego pracy na komisjach albo na sesji w wyniku tej całej analizy wyszło niezbicie, że on na godzinę zarabiał dużo więcej niż ja.

Weźcie Państwo sobie obecnie dietę przewodniczącego Rady Miasta oraz dietę radnego i podzielcie przez czas ich trwania  to dopiero otrzymacie ciekawe wyniki. 

Jak wieść gminna niesie podobno jedna rekordowa długość sesji wyniosła niecałą godzinę oczywiście nie muszę dodawać, że była jednomyślna. Trochę się rozrzewniłem za dawnymi dobrymi czasami gdzie najdłuższa sesja trwała 10,5 godz. a o jednomyślności w tamtych czasach można sobie było pomarzyć.

Ze względu na czas trwania sesji i jednomyślność głosowania to my w dzisiejszym samorządzie bijemy rekordy, przynajmniej w czymś w kraju jesteśmy dobrzy.

Mój drogi samorządzie na zakończenie mam cichą nadzieję, że weźmiesz sobie pod uwagę moje skromne uwagi, chociaż w tych czasach człowiek jest tak zaganiany… i ciągle myśli jak zarobić więcej pieniędzy. Niedługo wszak urodziny naszego ukochanego miasta to trzeba dbać aby się zapisać w historii Kruszwicy nie tylko wysokością wynagrodzenia. Aby ci w tym pomóc wysłuchaj łaskawie piosenki Lizy Minelli i Joela Grey'a a która doskonale oddaje naturę obecnych polityków w gminie i kraju.                                        

Z poważaniem 

Tadeusz Gawrysiak                                                                                                               

P.S. Tak na marginesie warto jako przestrogę lub swoiste memento dla współczesnych czasów obejrzeć sobie niektóre sceny z filmu „Kabaret” z którego pochodzi piosenka „ Money, Money”.

Jest tam pokazany dwugłos muzyczny z okresu krótko przed II wojną światową, gdzie szlachetna  melodia i słowa „Marsylianki” są powoli zagłuszane przez marszową i grubiańską niemiecką pieśń „O du lieber Augustin”.

Czy nie zdaje się Państwu, że w dzisiejszych czasach „Oda do radości” Beethovena jest stopniowo tłumiona przez słowa:     

My wsie budiem wojewat

My idiom w perod na zapad

..........................................

….....................................

Wolałbym by piękne pieśni rosyjskie miały twarz i słowa Bułata Okudżawy albo Anny Achmatowej.

Zamieszczona na górze artykułu grafika przedstawia liczenie podatków. Autorem obrazu jest Marinus van Reymerswaele

[ZT]18932[/ZT]

[ZT]14151[/ZT]