Kruszwickie adresy z przeszłości: Budynek mieszkalny z początków XX wieku

• Kontynuujemy nasz cykl materiałów na portalu MojaKruszwica.pl.

• W soboty i niedziele publikujemy historie kruszwickich kamienic i domów. Prezentowane informacje pochodzą z dokumentów publicznych, archiwów państwowych orazksiąg wieczystych – spisanych przez urzędników w XX wieku.

• Tym razem na chwilę zatrzymamy się przy obiekcie z XX wieku. Po przerwie wakacyjnej (ostatni odcinek ukazał się 20 lipca) zapraszamy do 34. odcinka "Kruszwickich Adresów".

• Kamienica, budynek wielorodzinny przy Poznańskiej w Kruszwicy został w dokumentacji konserwatorów zabytków sfotografowany w 1977 roku przez Wiktora Najdera. Wykreślenie rzutu wykonała Joanna Filipska. Materiał opracowała Barbara Sadurska.

Zabytkowy budynek z początku XX wieku 

Dokumentacja konserwatorska sporządzona w latach 80. XX wieku wskazywała na poważne problemy techniczne jednego z budynków mieszkalnych. Obiekt wymagał wówczas pilnej interwencji remontowej.

Historia posesji sięga końca XIX wieku. W 1898 roku teren stanowił łąkę i pastwisko o powierzchni ponad 46 arów. W okolicy 1900 rozpoczęto budowę obiektu, a sześć lat później działka była już zabudowana. W 1910 roku powstał dom mieszkalny z ustępem i stajnią. Pierwszym właścicielem był kupiec Albert Schlamm, a od 1903 roku nieruchomość należała do kowala Woźniaka.

Budynek został wzniesiony w stylu eklektycznym. Założono go na prostokątnym rzucie. Był murowany, tynkowany, dwukondygnacyjny i podpiwniczony. Dach dwuspadowy kryto papą, a całość wyposażono w dwa kominy. W dokumentacji odnotowano także obecność eklektycznej stolarki drzwiowej i okiennej, boniowanych narożników oraz klatki schodowej z toczonymi tralkami. Wnętrze miało układ dwu- i trójtraktowy. Piwnice posiadały stropy odcinkowe na dźwigarach, a konstrukcja więźby dachowej była drewniana.

Powierzchnia użytkowa obiektu wynosiła 234 m², a kubatura 877,5 m³. Pierwotnie pełnił funkcję mieszkalną i handlową, w kolejnych latach służył wyłącznie jako dom mieszkalny.

[DAWNY]1755453018449[/DAWNY]

W latach 80. stan techniczny obiektu oceniano jako bardzo zły. W piwnicach stała woda, co powodowało znaczne zawilgocenie murów i groziło ich osiadaniem. Nie odnaleziono archiwalnych danych na temat wcześniejszych prac budowlanych i konserwatorskich.

W dokumentacji konserwatorskiej podkreślano konieczność przeprowadzenia generalnego remontu, a przede wszystkim osuszenia piwnic. Za istotne uznawano również uporządkowanie zabudowy zaplecza.

[ZT]43975[/ZT]

[ZT]43971[/ZT]
[ZT]42713[/ZT]  
[ZT]42283[/ZT]  
[ZT]42093[/ZT]  
[ZT]42082[/ZT]  
[ZT]41890[/ZT]  
[ZT]41872[/ZT]  
[ZT]41687[/ZT]  
[ZT]41529[/ZT]  
[ZT]41502[/ZT]  
[ZT]41264[/ZT]  
[ZT]41243[/ZT]  
[ZT]41066[/ZT]  
[ZT]41059[/ZT]  
[ZT]40905[/ZT]  
[ZT]40887[/ZT]  
[ZT]40706[/ZT]  
[ZT]40686[/ZT]  
[ZT]40488[/ZT]  
[ZT]40470[/ZT]  
[ZT]40285[/ZT]  
[ZT]40278[/ZT]  
[ZT]40114[/ZT]  
[ZT]40061[/ZT]  
[ZT]39894[/ZT]