Jezus Chrystus ofiarą politycznego spisku

Wczoraj przypadł w Kościele Wielki Piątek, w który wspominana jest męczeńska śmierć Jezusa Chrystusa. Na ten temat nie brakuje rozważań teologicznych, ale nie sposób odmówić Pismu Świętemu także charakteru historycznego. Patrząc na wspominane dzisiaj w Kościele wydarzenia z perspektywy liderów czy to faryzeuszy czy saduceuszy to była zwykła intryga polityczna, na którą również z punktu widzenia wiernego warto spojrzeć, bowiem widzimy w niej jak na dłoni negatywne postawy, przed którymi Pismo Święte może odbiorcę pouczać.

Przed rokiem w homilii wygłoszonej w Watykanie, w Wielki Piątek, kardynał Raniero Cantamess przybliżył nieco sytuację polityczną w Judei za życia Chrystusa. Żydzi podzieleni byli jako zwolennicy czterech formacji politycznych: wywodzących się za arystokracji saduceuszy, rywalizującymi z nimi o wpływy w Sanhedrynie faryzeuszy, herodian i zelotów. To ostatnie stronnictwo można uznać za niepodległościowe, bowiem dążyło do wyzwolenia się Żydów spod władzy rzymskiej. O zelotach w Piśmie Świętych właściwie nie bezpośrednich wzmianek. Więcej znajdziemy już o pozostałych trzech stronnictwach, które co do zasady były wrogo nastawione do Jezusa Chrystusa.

,,Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie. Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli” - czytamy w rozdziale 22 Ewangelii św. Mateusza. W tym fragmencie mamy wzmiankę, że faryzeusze wraz z herodianami próbowali wymusić na Chrystusie niekorzystną deklarację. Jak czytamy dalej: ,, Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?»”. Gdyby Chrystus odpowiedział się przeciwko płaceniu podatku wobec Rzymu, wówczas mieliby pretekst do oskarżenia go, że próbuje wywołać powstanie antyrzymskie, gdyby zaś opowiedział się za płaceniem podatków, to wówczas zwykli Żydzi, postawa Jezusa mogłaby być rozczarowaniem, zapewne zeloci wprost uznaliby to za zdradę. Jak czytamy dalej w tej Ewangelii: ,,Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: «Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową!» Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli: «Cezara». Wówczas rzekł do nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga».Gdy to usłyszeli, zmieszali się i zostawiwszy Go, odeszli.”.

Herodianie, saduceusze i faryzeusze to były stronnictwo nakierowane na współpracę z Rzymianami, w szczególności herodianie, bowiem to stronnictwo opierało na tym swoją władzę (co prawda podległą Rzymowi, ale zawsze jakąś) w Judei. Być może nauki jakie głosił Jezus Chrystus przyciągały osoby, którym taki stosunek tych stronnictw do Rzymian nie odpowiadał. Stąd też zwolennicy aż dwóch stronnictw, co wskazuje, że musieli przełamać podziały, spróbowało uknuć wobec Chrystusa podstęp z tym pytaniem.

W 23 rozdziale św. Mateusz opisuje dość ważne przemówienie Jezusa Chrystusa: ,,Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. (…) Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem ; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie.”. W Ewangelii św. Łukasza to przemówienie jest bardziej streszczone: ,,Strzeżcie się uczonych w Piśmie, którzy z upodobaniem chodzą w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają oni domy wdów i dla pozoru długo się modlą. Ci tym surowszy dostaną wyrok». ''.

Sytuacje, gdy polityk mówi jedno, a czyni drugie dobrze znamy także z czasów współczesnych. Powyższe cytaty wskazują nam, że Jezus Chrystus przedstawiał przedstawicieli faryzeuszy, ale też saduceuszy (za których możemy uznać ,,uczonych w piśmie”) w negatywnym świetle. Co prawda nie ma tutaj mowy o herodianach, ale to zapewne dlatego, że oni bardziej skupiali się na władzy świeckiej, a nie byli zaangażowani w politykę świątynną jak dwa pozostałe stronnictwa.

W rozdziale 11 Ewangelii św. Jana przeczytamy co działo się dalej. Ewangelista wskazuje, że Chrystus czynił wiele znaków przez co coraz więcej ludzi w niego wierzyło – w różnych ewangeliach możemy przeczytać chociażby o licznych uzdrowieniach.

,,Wobec tego arcykapłani i faryzeusze zwołali Wysoką Radę i rzekli: «Cóż my robimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele znaków? Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, i przyjdą Rzymianie, i zniszczą nasze miejsce święte i nasz naród» Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: «Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, e lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród». (…) Tego więc dnia postanowili Go zabić.”

Trzeba przytoczyć też fragment 22 rozdziału Ewangelii św. Łukasza, gdzie wprost pada: ,,Arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Go zabić, gdyż bali się ludu.”.

Czytaj dalej w Portalu Kujawskim tutaj.

[ZT]19799[/ZT]

[ZT]19794[/ZT]

[ZT]19793[/ZT]