Dokumentacja z końca lat 70. XX wieku
Kamienica powstała na przełomie lat 1896 i 1897 jako budynek mieszkalny willowy (obecnie wielorodzinny) czyli z elegancką, reprezentacyjną architekturą, posiadający ogród, działkę, bardziej prestiżowy niż dom jednorodzinny, nawiązujący stylem do klasycznych willi, modernistycznych, dworkowych czy luksusowych rezydencji.
Zdjęcia do dokumentacji wykonał Wiktor Najder dla Pracowni Konserwacji Zabytków w Toruniu. Podobnie jak w przypadku materiałów dotyczących kamienicy przy ulicy Niepodległości i Kasprowicza, pomiary rzutu przygotowała Joanna Filipska. Dokumentację opracowała Barbara Sadurska.
Początek budowy
Zezwolenie na budowę domu mieszkalnego dla cieśli Karla Appelta zostało wydane w 1896 roku. Wcześniej, w latach 1883–1894, właścicielem ziemi w tym miejscu, a dokładniej łąki o powierzchni 32 arów i 5 m², był Ferdinand Winkler. W latach 1894–1896 grunt nabyli Nathan Hirschfeld z Torunia i Elkan Miodowski. W latach 1896–1918 właścicielem był cieśla, wspomniany już Carl Appelt, a następnie przez rok Stanisław Heil.
W 1919 roku budynek przeszedł w ręce Banku Ludowego i pozostawał w jego własności przez trzy lata. W 1921 roku kamienicę nabył Mieczysław Ziółkowski, a od 1925 roku właścicielem była Cukrownia „Kruszwica”.
Plan zabytkowej kamienicy w latach 70. XX wieku.
Styl historyzmu z elementami wolnomularskimi
Według dokumentacji z końca lat 70. XX wieku budynek jest usytuowany wzdłuż pierzei ulicznej. Został założony na planie zbliżonym do kwadratu, murowany, tynkowany, liczący dwie kondygnacje.
W 1977 roku elewacja frontowa w części środkowej była zryzalitowana. Ryzalit zwieńczony był szczytem pseudobarokowym. Budynek wyróżniała bogata dekoracja sztukatorska oraz boniowanie. Od frontu znajdowało się wejście umieszczone w ryzalicie, zwieńczone kluczem, a ponad nim znajdował się znak budowniczego. Okna na parterze były flankowane hermami.
Rozczłonkowanie elewacji podkreślały gzymsy i fryz konsolkowy pod dachem.
Układ wnętrza dwutraktowy, a w części środkowej – trzytraktowy, z wewnętrznym korytarzem komunikacyjnym. Sień przelotowa prowadziła do drewnianej klatki schodowej.
Budynek pierwotnie pełnił funkcję mieszkalnej willi, a obecnie jest użytkowany jako budynek mieszkalny wielorodzinny. Jego kubatura wynosi 1446,5 m³, a powierzchnia użytkowa – 413,3 m².
Lokalizacja kamienicy na mapie z lat 70. XX wieku.
Symbolika filozofii masońskiej
Czy kamienica miała coś wspólnego z lożą masońską? Trudno jednoznacznie stwierdzić. Można jednak potwierdzić, że mieszkał w niej Salo Pieterkowski – ten sam, który zasiadał w zarządzie żydowskiej gminy na terenie Kruszwicy oraz był członkiem loży masońskiej.
Symbole takie jak kompas, węgielnica, trójkąt oraz wieniec laurowy mają głębokie znaczenie w filozofii masońskiej, a każdy z nich reprezentuje różne aspekty moralności, duchowości i wiedzy.
Symbole razem odzwierciedlają ideały masonerii: samodyscyplinę, moralność, równowagę, duchową harmonię i dążenie do doskonałości poprzez osobiste zasługi. Masoneria kładzie nacisk na samodoskonalenie, poszukiwanie prawdy oraz harmonię między materialnym i duchowym aspektem życia. Symbole te pomagają członkom loży w medytacji nad tymi wartościami i ich codziennym stosowaniu.
Autorzy;
Wiktor Najder – wykonawca dokumentacji fotograficznej w 1977 roku, Pracownia Konserwacji Zabytków w Toruniu.
Janina Filipska – przeprowadziła pomiary oraz wykreślenia rzutu kamienicy, również z PKZ Toruń.
Barbara Sadurska – sporządziła dokumentację budynku w 1978 roku.
Materiały archiwalne:
[ZT]39890[/ZT]
[ZT]39860[/ZT]
[ZT]39810[/ZT]
1 0
W bezpośrednim sąsiedztwie tego budynku mieszkałem 1966-1975 roku, najpierw w nowo wybudowanym bloku przy al. Dworcowej 3, a od 1969 roku przy ul. al. Dworcowa 1.
Początkowo nie było ulicy, jak wygląda obecnie, ponieważ tam był ogród (graniczył z ogrodzeniem Kina "Gopło" i w tym miejscu rosły drzewa owocowe (wspaniała szara reneta i kosztela) oraz stał barak drewniany, w którym w czasie kampanii cukrowniczej kwaterowano robotników sezonowych. Barak został wyburzony przed wybudowaniem bloku mieszkalnego należącego do Spółdzielni Mieszkaniowej przy al. Dworcowej 1. Po oddaniu budynku z końcem 1968 roku zaczęto gospodarować teren wokół budynku, usuwając drzewa, wyznaczając ulicę oraz rozpoczęto budowę pawilonu usługowego z zapleczem magazynowym. Od strony Dworca Kolejowego: sklep spożywczy-samoobsługowy "SAM", sklep meblowy, ZURiT Naprawa i sprzedaż telewizorów, radioodbiorników.