Narodowe Archiwum Cyfrowe przypomniało o 134. rocznicy urodzin Henryka Poddębskiego (1890-1945), jednego z najwybitniejszych polskich fotografów przedwojennych, mistrza fotografii krajoznawczej i dokumentalisty codziennego życia w II RP.

Henryk Poddębski przez lata swojej kariery uchwycił piękno krajobrazów, zabytków i kultur z różnych zakątków Polski. 

[FOTORELACJA]4624[/FOTORELACJA]

Wśród zachowanych fotografii znalazły się zdjęcia dawnej Kruszwicy. W latach 30. XX wieku Henryk Poddębski zawitał do legendarnej stolicy. 

[DAWNY]1732207882537[/DAWNY]

Henryk Poddębski, urodzony 21 listopada 1890 roku w Chrząstowie (obecnie dzielnica Koniecpola), to jeden z najwybitniejszych polskich fotografów krajoznawczych, który swoją pasję dokumentowania piękna i różnorodności polskich ziem uczynił nie tylko zawodem, ale i życiową misją.

Urodził się w rodzinie Jana i Marii z Bąbczyńskich. W 1900 roku przeniósł się z rodziną do Warszawy, gdzie ukończył Szkołę Handlową Warszawskiego Zgromadzenia Kupców. Już od najmłodszych lat związany był z warszawskim środowiskiem fotograficznym, które wówczas przeżywało swój rozkwit. Fotografią zainteresował się w 1911 roku, kiedy to wstąpił do Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK), organizacji, której działalność koncentrowała się na badaniach i popularyzacji polskiej przyrody, kultury i historii.

Poddębski był jednym z pierwszych polskich fotografów, którzy docenili rolę fotografii krajoznawczej jako narzędzia dokumentacji dziedzictwa narodowego. Specjalizował się w fotografii dokumentalnej, krajobrazowej i pejzażowej. W latach 1914–1930 wziął udział w licznych wyprawach krajoznawczych, często u boku takich postaci jak Mieczysław Orłowicz. Jego obiektyw uchwycił różnorodność polskich ziem – od Galicji i Karpat po Kujawy, Mazury, Podole i Wołyń.

Był również jednym z pionierów fotografii kolorowej w Polsce, wyprzedzając swoje czasy technologiczną i artystyczną wrażliwością. Jego archiwum fotograficzne liczy ponad 22 tysiące zdjęć, dokumentujących życie codzienne, przyrodę i architekturę Polski sprzed II wojny światowej.

Od 1917 roku pełnił funkcję sekretarza Komisji Fotograficznej PTK, a w 1925 otworzył własny zakład fotograficzny przy ulicy Marszałkowskiej w Warszawie.

Fotografie Poddębskiego były wielokrotnie wystawiane w Polsce i za granicą, zarówno na wystawach indywidualnych, jak i zbiorowych. Były także doceniane na licznych konkursach, zdobywając nagrody i wyróżnienia. Jego prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Warszawy, Narodowego Archiwum Cyfrowego, Biblioteki Narodowej oraz Muzeum Miasta Gdyni.

Podczas powstania warszawskiego, 12 września 1944 roku, został wywieziony przez Niemców z Warszawy. Zmarł 4 marca 1945 roku w obozie koncentracyjnym Vaihingen an der Enz pod Stuttgartem. Symboliczny grób Henryka Poddębskiego znajduje się na warszawskich Powązkach (kwatera 70-3-3,4).

Za swoje zasługi został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2019). W 1938 roku otrzymał Brązowy Krzyż Zasługi za swoją działalność krajoznawczą i fotograficzną.

[ZT]37485[/ZT]

[ZT]37481[/ZT]

[ZT]37480[/ZT]